Jan Kazimierz (1649-1668)

Dwudukat koronny 1661 TLB, mennica Kraków, waga 6,81g , Kopicki 1914 R6, Tyszkiewicz 100. Minimalne zgięcia, staranne bicie, ładny egzemplarz. Rzadkie koronne złoto! Rzadszy od dwudukata z literami AT.

Dukat gdański 1658 DL, waga 3,32g, Kopicki 7659 R4, Tyszkiewicz 14. Zalutowana dziura, mocne ślady reperacji.

Dukat gdański 1660 DL, waga 3,43g , Kopicki 7662 R4, Tyszkiewicz 14. Umiarkowane pogięcie, częściowo połysk.

Talar gdański 1649 GR, tarcza owalna, Kopicki 7641 R2. Poprawny egzemplarz z ładną patyną.

Tymf koronny 1663 AT, wielkie R w monogramie, mennica Lwów, Kopicki 1783 R ( bardzo niedoceniony ), Tyszkiewicz 2.

Tymf koronny 1663 - , wielkie R w monogramie, brak literek AT, ornamenty po bokach tarczy, mennica Lwów, Kopicki 1782 R ( bardzo niedoceniony ), Tyszkiewicz 1. Drobne wady blachy.

Ort koronny 1651 MW, mennica Wschowa, Kopicki 1702. Przewaga połysku w tle. Stan zachowania niedoszacowany.

Ort koronny - 1653 MW, men. Wschowa, Kop. 1720a R1, Kurp. 340 R, srebro, średnica 28mm, w. 5,19g. Delikatna patyna. Dość mocne i równe bicie. Trochę rzadszy rocznik.

Ort koronny 1664 AT, mennica Kraków, Kopicki 1771 R1. Rzadszy rocznik, lakierowanie, piękna patyna, mocne staranne wybicie.

Ort koronny 1668 TLB, herb Ślepowron, mennica Bydgoszcz ( najprawdopodobniej, ewentualnie Kraków ), Kopicki 1774. Częściowo połysk w tle. Ładny egzemplarz.

Ort gdanski 1661 DL, Kopicki 7626 R1.

Dwugrosz koronny 1650 CG, mennica Bydgoszcz, Kopicki 1580 R1.

Dwugrosz gdański 1652/1, Kopicki 7609 R4, Tyszkiewicz 8. Rzadki rocznik. Do monety dołaczona oryginalna stara kopertka aukcji Leo Hamburgera. Delikatna patyna.

3 krucierze koronne ( opolsko / raciborskie ) 1661 TT, mennica Opole ( ? ). Kopicki 6502 R6, H.Cz. 2196 R5 – jako trojak koronny. Obecnie monety te są zwykle opisywane jako krucierze opolsko-raciborskie. Jednak ani napisach ani w herbach nie ma nic, co odnosiło by się do Śląska. Napis na rewersie wyraźnie mówi, że jest to moneta Królestwa Polskiego Również orzeł na monecie nie jest śląski, lecz polski. Duża rzadkość, wada krążka i minimalne zgięcie, głębokie bicie z wyraźną twarzą króla – rzadkie wśród tych monet.

Szeląg koronny - 1650, men. Poznań ( ? ), Kop. 1539 R3, Kurp. 10 R2, w. 2,49g. Piękna ciemna gładka patyna, na wypukłościach jaśniejsza. Równe wybicie. Szerokie szelągi miedziane były pierwszymi polskimi monetami miedzianymi, jeżli nie liczyć denarów ruskich. Wszystkie typy są rzadkie i poszukiwane.